طراحی ساختمان به چه معناست؟
در طراحی ساختمان شخصی به نام معمار در کشیدن نقشه پلان ساختمان آموزش دیده است و در طراحی و نظارت در ساختمان نیز مهارت دارد. اما طراحی در ساختمان به طور کلی و وسیع بر پایه ی نامه های معمارانه، تکنیکی و مهندسی برمی گردد.
اکثر پروژه های ساختمانی به سرویس های طراح نیازمند هستند که معمولا یک مهندس ساخت یا یک معمار که مدرک داشته باشد، این کار را انجام می دهد.
در پروژه های ساده و کوچک تر معمولا به یک فرد دارای مدرک و حرفه ای نیاز نیست و طراحی این دست از پروژه ها زیر دست یک طراح ساختمان، طراح داخلی، نقشه کش و پیمان کار صورت می گیرد.
اما در پروژه های پیچیده و بزرگ تر خدمات افراد زیادی که حرفه ای و آموزش دیده هستند نیاز است و این افراد زیر نظر یک معمار کارشان را انجام می دهند.
اصول طراحی ساختمان
برای ساختن هرگونه ساختمانی اصولی باید رعایت شود؛ در هر ساختمان بسته به نوع و سبک کاربری خود (مسکونی – اداری – تجاری) باید بخش های زیر طراحی شود:
قسمت اول طراحی معماری ساختمان که شامل پلان ها و طراحی سه بعدی داخلی و نمای ساختمان می‌باشد.
قسمت دوم طراحی سازه ی ساختمان بر اساس آیین نامه های داخلی یک کشور که از روی آن طراحی نقشه های اجرایی کشیده شده و ساختمان (سازه) اجرا می‌شود.
بخش سوم طراحی تأسیسات ساختمان که در آن به طراحی تأسیسات مکانیکی و برقی پرداخته می‌شود.
هر یک از موارد گفته شده را یک شخص بر عهده می گیرد؛ بخش یک را مهندسین معماری، بخش دو را مهندسین عمران و بخش سه را نیز مهندسین مکانیک بر عهده می گیرند و اجرا می نمایند.
طراحی ساختمان به کمک طراح ساختمان
به طور حرفه ای تصمیمات یک معمار یا طراح ساختمان امنیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد.
طراحان ساختمان مدرک عملی معماری را به دست می آورند تا بتوانند یک طراح ساختمان حرفه ای و مدرک دار باشند. در اکثر حوزه‌های قضایی دنیا به کار بردن لفظ «معمار» به طور قانونی محفوظ است.
در بسیاری از موارد در کارهای ساختمانی به افراد این اجازه داده می شود که ساختمان های سبک تبلیغاتی و ساختمان های مسکونی را بدون مدرک بسازند.
در بسیاری از موارد طراحان ساختمان تحت عنوان تکونولوژیست های معماری یا پیمان کار آموزش می بینند و یا به مدارس معماری می روند و برخی از آنها به عنوان طراحان خانه یا مسکونی شناخته می شوند.